冰箱不制冷是什么问题

百度 　　乌克兰政府和一名欧洲航空官员称，17日，马来西亚航空公司一架载有近300人的飞机在乌克兰东部、临近俄罗斯边境的地方坠毁。

Магн?тасфе?ра — вобласць прасторы вакол нябеснага цела, у якой паводз?ны плазмы, якая атачае цела, вызначаецца магн?тным полем гэтага цела.

Альтэрнаты?нае вызначэнне: Магн?тасфе?ра — вобласць прасторы вакол планеты ц? ?ншага намагн?чанага нябеснага цела, якая ?твараецца, кал? паток зараджаных часц?ц, напрыклад, сонечнага ветру, адх?ляецца ад сваёй першапачатковай траекторы? пад уздзеяннем унутранага магн?тнага поля гэтага цела.

Форма ? памеры магн?тасферы вызначаюцца с?лай унутранага магн?тнага поля гэтага нябеснага цела ? ц?скам плазмы (сонечнага ветру), што атачае яго. Усе планеты, як?я маюць уласнае магн?тнае поле, валодаюць магн?тасферай: Зямля, Юп?тэр, Сатурн, Уран ? Нептун. Меркурый ? Марс валодаюць вельм? слабым? магн?тасферам?, а таксама Ган?мед, адз?н з спадарожн?ка? Юп?тэра (але яго магн?тасфера цалкам знаходз?цца ? межах магн?тасферы Юп?тэра, што прыводз?ць да ?х складаных унутраных узаемадзеяння?). ?анасферы слаба намагн?чаных планет, як напрыклад Венера, часткова адх?ляюць паток сонечнага ветру, але яны сам? па сабе не маюць магн?тасферы.

Тэрм?н магн?тасфера таксама выкарысто?ваецца для ап?сання рэг?ёна?, дзе дам?нуе магн?тнае поле ?ншых нябесных цела?, напрыклад зорак, пульсара? ? ?нш.

Межы магн?тасферы

Мяжа магн?тасферы (магн?тапа?за) вызначаецца ?мовай ро?насц? ц?ска? магн?тнага поля ? набягальнай плазмы, гэта значыць радыус магн?тасферы (альфвена?ск? радыус $\!r_{A}$) вызначаецца суаднос?нам?

${1 \over {8\pi }}B^{2}(r_{A})={1 \over 2}\rho V^{2}(r_{A})$,

дзе $\!B$ — магн?тнае поле нябеснага цела, $\!\rho$ ? $\!V$ — адпаведна шчыльнасць ? хуткасць набягальнага патока плазмы.

Магн?тасферы планет

Дэфармацыя магн?тасферы планеты зорным ветрам

У выпадку набягальнага патоку плазмы, напрыклад, у выпадку ?заемадзеяння ?ласнага магн?тнага поля планеты з сонечным ветрам, магн?тасфера ?я?ляе поласць досыць складанай формы, якую абцякае сонечны вецер.

Пран?кненне плазмы ? магн?тасферу Зямл? адбываецца непасрэдна праз прамежк? пам?ж замкнёным? ? ?разамкнёным?? магн?тным? с?лавым? л?н?ям? ? магн?тапа?зе, названыя дзённым? палярным? каспам?, або з прычыны г?драмагн?тных эфекта? ? ня?стойл?васцей. Пран?кненне плазмы сонечнага ветру можа суправаджацца дзённым? палярным? ззянням? ? высокашыротнай ?онасферы. Да разв?цця так?х ня?стойл?васцей прыводзяць, у прыватнасц?, рэзк?я змены параметра? м?жпланетнага асяроддзя. Гэта выя?ляецца ? залежнасц? частаты ? ?нтэнс??насц? палярных ззяння? ад узро?ню сонечнай акты?насц?.

Частка плазмы, якая пракралася ? магн?тасферу, утварае радыяцыйны пояс планеты ? плазменны слой.

У Сонечнай с?стэме, апроч Зямл?, магн?тасфера маецца ? большасц? планет.

Магн?тасфера Зямл?

Асно?ны артыкул: Магн?тнае поле Зямл?

Магн?тасфера Зямл? мае складаную форму. З боку, звернутага да Сонца, адлегласць да яе мяжы вар'?руецца ? залежнасц? ад ?нтэнс??насц? сонечнага ветру ? складае каля 70000 км (10-12 радыуса? Зямл? Re, дзе Re = 6371 км, (адлегласць адл?чваецца ад цэнтра Зямл?). Мяжа магн?тасферы, ц? магн?тапа?за, з боку Сонца па форме нагадвае снарад ? па прыбл?зных ацэнках знаходз?цца на адлегласц? каля 15 Re. З начнога боку магн?тасфера Зямл? выцягваецца до?г?м цыл?ндрычным хвастом (магн?тны хвост), радыус якога складае каля 20-25 Re. Хвост выцягваецца на значную адлегласць — нашмат большае, чым 200 Re, ? дзе ён сканчаецца — невядома.

З ная?насцю магн?тасферы звязаны мног?я праявы Касм?чнага надвор'я, так?я як геамагн?тная акты?насць, геамагн?тная бура ? суббура.

Магн?тасфера забяспечвае абарону, без якой жыццё на Зямл? была б немагчымае. Марс, магн?тнае поле якога вельм? малое, як мяркуюць, страц?? значную частку сва?х былых ак?яна? ? атмасферы за кошт уздзеяння сонечнага ветру. Па той жа прычыне, як мяркуюць, Венера страц?ла большую частку сва?х вод — за кошт вынасу сонечным ветрам у космас.

Агульныя звестк?

Форму, структуру ? памеры магн?тасферы Зямл? вызначаюць два гало?ных фактару:

1. Магн?тнае поле Зямл? — у першым набл?жэнн? можа быць апракс?мавана полем магн?тнага стрыжня, магн?тнага дыполя, нах?ленага прыкладна на 11° у аднос?нах да вос? вярчэння Зямл?, хоць ?снуюць ? гармон?к? больш высокага парадку, як упершыню зазначы? Карл Фрыдрых Га?с. Вел?чыня дыпольнага поля Зямл? 0,3—0,6 Га?са на зямной паверхн?, ? гэта вел?чыня памяншаецца прапарцыйна кубу адлегласц?, гэта значыць на адлегласц? R ад Зямл? яна складае тольк? 1/R3 ад магн?тнага поля на паверхн?. Гармон?к? магн?тнага поля больш высокага парадку памяншаюцца яшчэ хутчэй, так?м чынам, з адлегласцю магн?тнае поле дыполя пачынае пераважаць у магн?тасферы Зямл?.
2. Сонечны вецер — уя?ляе сабой хутк? паток гарачай плазмы, якая расходз?цца ад Сонца ва ?с?х нак?рунках. Тыповая хуткасць сонечнага ветру на мяжы зямной магн?тасферы 300—800 км/с. Сонечны вецер складаецца з пратона?, альфа-часц?ц ? электрона?, так што ? цэлым ён кваз?-нейтральны. Сонечны вецер працяты м?жпланетным магн?тным полем, якое ?я?ляе сабой гало?ным чынам магн?тнае поле Сонца, якое перанос?цца плазмай сонечнага ветру на далёк?я адлегласц?.

Магн?тасферы зорак

Найбольш ?стотна ?плы? магн?тасфер зорак на працэсы акрэцы? на ?х. Вольнае падзенне плазмы на зорку спыняецца яе магн?тным полем на адлегласц? яе альфвена?скага радыусу, гэта значыць на мяжы магн?тасферы, акрэцыя пры гэтым нак?ро?ваецца на магн?тныя палюсы зорк?.

Гл. таксама

• Акрэцыя
• Геамагн?тная акты?насць
• Касм?чнае надвор'е
• Магн?тнае поле Зямл?
• Магн?тнае поле
• Магн?тапа?за
• Палярныя ззянн?
• Радыяцыйныя паясы
• Сонечны вецер
• Магн?тастат

Спасылк?

• Modeling Earth’s Magnetosphere Using Spacecraft Magnetometer Data
• Space Physics Information Home Page